Geschiedenis

In vergelijking met de meest andere clubs, is K. Sporting Tisselt een relatief jonge vereniging. Pas in 1971 werd de club lid van de Koninklijke Belgische Voetbalbond. Daarvoor was er nog wel een andere voetbalvereniging in Tisselt geweest, F.C. Tisselt, maar die was in 1959 met de activiteiten gestopt. Over de eerste 25 jaar van K. Sporting Tisselt  schreef onze voorzitter een boekje. Je vindt het hieronder in een PDF-document. Van echt goede kwaliteit is dit document niet echt. Wie geïnteresseerd zou zijn in een echte, papieren versie, mailt best naar hem (leo.meysmans@myonline.be). Hij zal misschien nog wel enkele exemplaren in voorraad hebben.

Eén van de belangrijkste personen in de geschiedenis van K. Sporting Tisselt is Leon Van den Bergh. Met veel liefde en dankbaarheid denken wij terug aan onze erevoorzitter.

  

 

Kraaien, altijd op de loer.

Dat de kraai in het Tisseltse wapenschild symbool staat voor de lijkenpikkers, is een open deur intrappen. De lijkenpikkers, de spotnaam voor de “Tisseleirs”, bedacht door de Willebroekenaars, omdat een eenvoudige Tisselaar ’s nachts gewijde grond van het kerkhof van Willebroek naar Tisselt had overgebracht om de overledenen daar, in het eigen dorp te kunnen begraven.  Het verhaal van een rebelse underdog, die met daadkracht en durf opkomt voor zijn dorp. De lijkenpikkers. Voor de Tisselaars werd het een geuzennaam, waar ze maar al te fier op zijn, omdat het hun karakter en eigenheid typeert.

Waarom gaat een mens sporten? Om zijn grenzen te verleggen, limieten af te tasten, zich te meten met anderen. Ploegsporters doen dat in groep, willen zich samen, met een intens gevoel van verbondenheid, meten met andere groepen. In een eerste fase met groepen uit de buurt, uit naburige dorpen.

Dat gevoel moet ook de jonge Tisseltse voetballers meer dan vijftig jaar geleden gedreven hebben. Het gevoel om zich samen, in naam van hun dorp, hun gemeenschap, hun Tisselt  te meten met de ploegen uit de dorpen in de omgeving. Een gezamenlijk gevoel van trots en fierheid. Fier en trots op hun gemeenschap, op hun dorp, waar ze samen leefden en woonden en waarvan ze de vaandeldragers wilden zijn.

Het vriendenploegje van weleer is in al die jaren wel enorm geëvolueerd. K. Sporting Tisselt speelt nu in de top vijf van de hoogste afdeling van de provincie Antwerpen. “Wat kan er nu uit Nazareth komen?” meesmuilenden de farizeeën. Voetballers uit de “grote” clubs die zich schamper afvroegen wat er nu wel uit Tisselt kon komen, zullen het achteraf wel geweten hebben: een groep solidaire underdogs, die met daadkracht en durf tot het uiterste willen gaan. Kraaien!

De Koninklijke Sporting Tisselt is vandaag de dag een vereniging geworden van ca vierhonderd leden, van wie er nu ook heel wat afkomstig zijn uit de naburige dorpen. Toch dragen alle ploegen nog steeds met absolute fierheid de Tisseltse kokarde op de borst. De kraai staat er mooi links boven de distel, een taaie plant met een prachtige bloem, die je niet zomaar uit de grond trekt zonder je te kwetsen. 

Op de shirts van K. Sporting Tisselt zit nog ergens een verborgen verwijzing naar zijn eigenheid. Daarvoor moet ik nu wel een geheimpje verklappen. Het blijft onder ons. Als je vanop afstand naar de rugnummers kijkt, zie je daarin een wat onooglijk, schijnbaar betekenisloos zwart vlekje. Als je de shirt even van kortbij onder loep neemt, dan krijgt dat vlekje een concrete vorm, de vorm van een …kraai! Behoedzaam en combattief wakend. Altijd aanwezig, organisch verbonden met de club: de kraai, de lijkenpikker, “den Tisseleir”… Voor eeuwig en altijd!